Ασκληπιάδης

Όνομα ιστορικών προσώπων. 1. Μαθητής του Ισοκράτη από τη Θράκη (4ος αι. π.Χ.). Συγγραφέας των Τραγωδουμένων (11 βιβλία), δηλαδή των μύθων που πραγματεύτηκαν στα έργα τους οι κλασικοί. 2. Α. ο Φλιάσιος (περ. 350 – 280 π.Χ.). Φιλόσοφος. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Ερέτρια, μαζί με τον νεότερο φίλο του Μενέδημο, τον ιδρυτή της Ερετρικής Σχολής Φιλοσοφίας (περ. 308 π.Χ.). 3. Σάμιος λυρικός ποιητής (τέλη 4ου – αρχές 3ου αι. π.Χ.). Ο κυριότερος επιγραμματοποιός της εποχής του. Έζησε στην Αλεξάνδρεια· κατά την άποψη ορισμένων φιλολόγων, πέρασε ένα μέρος της ζωής του και στην Κω. Ο Α., που ο Θεόκριτος τον θεωρούσε δάσκαλό του, υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες του αλεξανδρινού ανανεωτικού κινήματος στην ποίηση· ιδιαίτερα αντιπροσωπεύει, μαζί με τον Καλλίμαχο, ένα είδος ποίησης που καλλιεργήθηκε στην ελληνιστική περίοδο, την επιγραμματική, και μάλιστα με την έκφραση που πήρε στην ελληνική Ανατολή. Έγραψε λυρικές ωδές και από αυτόν πήρε την ονομασία ο ασκληπιάδειος στίχος στις δύο μορφές του. Από το έργο του σώζονται στην Παλατινή Ανθολογία 45 επιγράμματα, που δεν μπορούν να θεωρηθούν όλα με απόλυτη βεβαιότητα δικά του. Τα επιγράμματα αυτά, που ψάλλουν τον έρωτα και τη χαρά με έναν προσωπικό τόνο ρομαντικού πεσιμισμού, αποκαλύπτουν μια ευαίσθητη ψυχή αληθινού ποιητή, του πιο μεγάλου ίσως από τους Έλληνες επιγραμματοποιούς. 4. Γιατρός και φιλόσοφος (Προύσα Βιθυνίας, περ. 130 – περ. 40 π.Χ.). Οπρώτος σημαντικός εκπρόσωπος της ελληνικής ιατρικής στη Ρώμη. Μαθητής των Επικούρειων, έζησε στην Αθήνα και αργότερα (από το 91) στη Ρώμη, όπου στην αρχή ήταν δάσκαλος της ρητορικής και αργότερα διάσημος γιατρός· υπήρξε φίλος του Κικέρωνα. Υπέρμαχος της υγιεινής ζωής, υπήρξε αντίπαλος της αντίληψης του Ιπποκράτη και υποστηρικτής της ατομικής θεωρίας, σύμφωνα με την οποία τα φαινόμενα της ζωής υπόκεινται σε μηχανικούς νόμους και η ασθένεια εντοπίζεται στο άτομο. Στον Α. φαίνεται ότι ανήκει το απόφθεγμα cito, tuto, incunde (γρήγορα, ακίνδυνα, ευχάριστα), σύμφωνα με το οποίο ο γιατρός οφείλει να θεραπεύει τον ασθενή. Ήταν ο πρώτος που διέκρινε τις ασθένειες σε οξείες και χρόνιες και άσκησε με επιδεξιότητα τη χειρουργική. Από τα έργα του σώζονται αποσπάσματα. 5. Α. ο Μυρλεανός (1ος αι. π.Χ.). Γραμματικός από τη Βιθυνία, που έζησε στην Αλεξάνδρεια, τη Ρώμη και την Ισπανία. Διασώθηκαν αποσπάσματα από τα βιβλία του Τα περί γραμματικών, Τα βιθυνιακά, Περιηγήσεις των ισπανικών εθνών, Τα φιλοσόφων βιβλίων διορθωτικά. 6. Α. ο Κλαζομένιος (1ος αι. π.Χ.). Πλοίαρχος που προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στους Ρωμαίους. 7. Κυνικός φιλόσοφος (4ος αι. μ.Χ.). Έμενε στη Ρώμη και από απροσεξία έβαλε φωτιά στον ναό του Πύθιου Απόλλωνα στη Δάφνη της Αντιοχείας. 8. Νεοπλατωνικός φιλόσοφος που έζησε στην Αλεξάνδρεια (5ος αι. μ.Χ.). Έγραψε έργα για την αιγυπτιακή ιστορία και θρησκεία, που δεν διασώθηκαν.

* * *

ο (Α Ἀσκληπιάδης) [Ασκληπιός]

1. γιος ή απόγονος του Ασκληπιού

2. γιατρός.